Η άγνωστη δύναμη της εσωστρέφειας - όταν η λαχτάρα για μοναξιά είναι σαν τη δίψα

Η άγνωστη δύναμη της εσωστρέφειας - "Η λαχτάρα για μοναξιά είναι σαν τη δίψα"

Από μικρός, ήμουν ένα εσωστρεφές άτομο. Τι σήμαινε αυτό για εμένα και πώς είναι να κυριαρχεί στην καθημερινή ζωή δεκαετίες αργότερα ως εσωστρεφής πατέρα, πιθανότατα θα το αναφέρω σε ένα βιβλίο που σκέφτομαι να γράψω μελλοντικά.

Κάποτε, πριν από μερικά χρόνια - πριν ξεσπάσει η κρίση με τον κορωνοϊό - είχα επισκέψεις από τη Γερμανία, κάτι φίλους με τα παιδιά τους. Κάποια στιγμή βρήκα αφορμή πως είχα κάτι δουλειές, και άφησα την παρέα μόνη της - εξάλλου, τους είχα πει να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους. Είχα καθίσει στο γραφείο μου, με την πόρτα κλειστή - στην πραγματικότητα - κλειδωμένη. Ζήτησα από τους φίλους μου, να με αφήσουν για λίγο ήσυχο - για να τελειώσω τάχα κάτι επαγγελματικές υποχρεώσεις μου - και μέχρι τότε, να απολαύσουν μερικές ήσυχες στιγμές στον τεράστιο κήπο του σπιτιού. Στην πραγματικότητα όμως, οι φίλοι μου δεν ήθελαν να κάνουν χωρίς εμένα - όμως συμφώνησαν ούτως ή άλλως. Δυστυχώς όμως, το μόνο μέρος που κατάφεραν να σκεφτούν για να καθίσουν και να συζητούν, ήταν στον καναπέ του χολ που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από την πόρτα του γραφείου μου. Και μιλούσαν τόσο δυνατά εκεί, που με τρέλαιναν, ενώ θα μπορούσαν να το έκαναν και έξω - που ήταν εξάλλου και μια φανταστική ημέρα.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, κάντε κλικ εδω: ΑΡΘΡΟ